پیشگیری رشدمدار؛ بررسی فقهی و حقوقی(ایران و انگلستان)

پیشگیری رشدمدار؛ بررسی فقهی و حقوقی(ایران و انگلستان)*                                                                نیوشا قهرمانی افشار[1] قدرت اله خسرو شاهی [2] محمدرضا شادمانفر[3]   چکیده در یک سیاست­جنایی مبتنی بر آموزه­های علمی، روش­های مقابله با ناسازگاری کودکان و نوجوانان با بزهکاری بزرگ­سالان متفاوت است. شناسایی عوامل زمینه­ساز بزهکاری و انحراف و تلاش در جهت رفع عوامل خطر در دوره­های سنی رشد کودکان و نوجوانان اساس مداخلات زودرس را تشکیل می­دهد که نیازمند ارایه برنامه­ای جامع و مدون با همکاری نهادهای دخیل در امور مربوط به اطفال و نوجوانان خواهد بود. از دیگر سو، آموزه­های فقهی جرم­شناختی حکایت از آن دارد که کودکان و نوجوانان جزو آسیب­پذیرترین اقشار جامعه از لحاظ جسمانی، روانی و اجتماعی به­شمار می­روند. از این­روست که قانون­گذاران دنیا، حساس بودن این دورۀ سنی را دریافته و مبادرت به اتخاذ سازوکارها و تدابیر حمایتی نموده­اند. استفاده از نهادهای جامعه­پذیرکننده، تقویت سازوکارهای خودکنترلی، برنامه­های حمایتی فردمدار، خانواده­مدار، مدرسه­مدار، بهره­گیری از ظرفیت­های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی جهت ایجاد بسترهای لازم در راستای مانع­سازی در گرایش اطفال و نوجوانان به بزهکاری حائز اهمیت می­باشد. در این نوشتار تلاش بر آن است تا پیشگیری رشدمدار در پرتو آموزه­های فقهی و سیاست جنایی ایران و انگلستان را مورد بحث و بررسی قرار گیرد. کلیدواژه ها: مداخله زود رس، آموزه­های فقهی، سیاست جنایی، خود کنترلی. * تاریخ دریافت : 20/11/94 تاریخ پذیرش : 20/05/95 [1]- دانشجوی دوره دکتری حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خواراسگان (اصفهان)، ایران، اصفهان. [2] - استادیار  و عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان (نویسنده اصلی). [3] - استادیار و عضو هیأت علمی دانشگاه اشرفی اصفهانی.